Me han pasado cosas muy malas en la vida, y cosas maravillosas. Lo que sí sé es que he vivido mucho, muy intensamente: una equivocación muy maja, no sé qué es aburrirse.
Que lle deran o premio Cervantes a Ana María Matute era simplemente cuestión de xustiza.
Fráxil en apariencia, esta muller enferma de literatura desde os 4 anos, pequeniña e incríblemente doce e divertida, contén no seu corpo pequeno unha extraordinaria cantidade de palabras. Fai maxia con elas, porque é unha nena marabillosa, asombrosa e permanentemente asombrada. Unha especie de avoa de todos que fai libros coma quen te colle no colo para protexerte (e protexerse) do abismo.
Algo para reflexionarmos: é a terceira muller á que se lle concede este premio en 35 anos, despois de María Zambrano (1988) e Dulce María Loynaz (1992). De verdade hai tan poucas escritoras en castelán que merezan este recoñecemento?
Matute escribe porque é a súa maneira de ser e estar na vida
Se queredes que vos conten a súa vida:
http://escritoras.com/escritoras/escritora.php?i=8
Se queredes saber como se ve ela a si mesma:
http://www.elmundo.es/magazine/num113/textos/entrevista.html
Se a queredes ver e escoitar:
http://www.publico.es/culturas/348352/ana-maria-matute-premio-cervantes
Pero se queredes entrar nun mundo incrible que está aí, pero non o sabiamos ata que esta fada o revelou, lede á Matute!!!!
P. S. María B., que ama Olvidado rey Gudú entre moitos outros libros e por riba de calquera outro libro fantástico e considera que é o máis delicioso que leu na súa vida, está a revolver o Tobo todo facendo a "ola" e berrando: "Xa era hora, ho!".
No hay comentarios:
Publicar un comentario