miércoles, 22 de septiembre de 2010

Homenaxe a José Antonio Labordeta



Ultimamente perdemos bos e xenerosos coma quen sofre unha hemorraxia: Delibes, Benedetti, Saramago, Labordeta...
Para o cantor e poeta, para o profesor, para o político diferente, para o andarín, para o home, vai esta pequena homenaxe dende o Tobo, triste pola perda.

Pensemos que o día 19 só marchou o home. Quédanos o mellor: a arte e o exemplo. 

2 comentarios:

  1. Bueno.. uno no es alumno de este Insti, aunque sea alumno de casi todo en la vida...
    Al ver labordeta aqui perdido se me ocurrió comentar algo sobre él.
    El caso es que sufria viendolo en el programa de tv : "Un pais en la mochila",pues me parecia advertir cierta fragilidad debido a su timidez en las entrevistas, que me ponia nervioso. Tambien me agradaba verlo contemplar el paisaje por debajo de su gorra, el el mismo programa, o oirle recitar alguna sentencia ajustada a mi modo de ver las cosas...
    Dicen que solo se van los buenos, cosa incierta pues al final todos pasamos por el mismo sitio,pero lo que suele suceder es que los buenos, o los que a ti te son próximos, te duelen más,por eso mismo,por tu apego hacia ellos. Algo asi me ha pasado con Jose Antonio, al igual que me pasó hace unos meses con Delibes...
    En fin.... a disfrutar que la vida son 4 dias,, ( para los buenos)...

    ResponderEliminar
  2. Gracias, Anónimo, por pasear hasta el Tobo, y como hacía Labordeta, pararte a dejarnos unas palabras.

    Saludos

    ResponderEliminar