FERNANDO MÉNDEZ E DEUS XOGANDO AOS DADOS NO IES.

Crónica de Rita Abraldes sobre a visita de Fernando Méndez





O martes 20 de marzo saudounos a primavera coa visita do Escritor e xornalista Fernando Méndez. O Departamento de Lingua Galega, Equipo de Normalización Lingüística e Biblioteca do IES de Ribadavia organizaron a visita do escritor para o alumnado de 4º de ESO do noso centro e do Tomás de Lemos. O autor falounos da súa novela Deus xogando aos dados (Sotelo Blanco), que leron na segunda avaliación. Pero a visita foi moito máis ca iso. Fernando animounos a escribir e a sermos libres a través da palabra e do pensamento. Tamén nos emocionou relatándonos o xérmolo da novela, a súa visita ao campo de exterminio polaco de Auschwitz. Revelounos que o misterio da escritura ten un pouco de rebeldía, moita soidade, traballo arreo e imaxinación, deixando a voz do escritor nun plano oculto, para non malograr o feitizo da ficción. As súas palabras foron cercanas e auténticas. Por iso nos encantou.
Consciente da importancia de manter a tensión dramática, rematou a visita cun final aberto, pois falou do caso do metílico, o maior caso de envelenamento habido en España, que investigou ao longo de cinco anos. Quedamos emprazados para un novo encontro, quizais para o próximo ano, coincidindo co cincuentenario do envelenamento e reedición do seu libro, Historia dun crime. O caso do metílico (Galaxia).
Por certo, recomendamos vivamente a lectura da novela, recoñecida co Vicente Risco de creación literaria e finalista dos premios da asociación galega de editores.

Estamos aquí de novo!!!!

Levamos un par de meses de curso e aínda non puidemos sequera saúdar.
Este ano, á volta das vacacións houbo moito que organizar despois da fusión dos dous centros de ensino secundario de Ribadavia. Despois de moitas dificultades e retrasos, o grupo da Biblioteca quere darvos a benvida a todos e todas, os que nos integramos no novo instituto e os que vides doutros lados a formar parte deste novo proxecto.


A todos e todas unha aperta, e aquí estamos, para o que precisedes.

Ao pé do castelo... resistindo agora e sempre...

O Ribeiro indignado!!!

Unha imaxe vale máis que mil palabras...

VERÁN, POR FIN

O Ribeiro ao sol:


Por fin é tempo de lecer!!!!
Aproveita o verán: xoga, fai deporte, sae cos amigos, toma o sol, ref´rescate… e le.
A biblioteca do IES préstache tres libros ata setembro.
Trae o teu carné da biblioteca e
A disfrutar da lectura!!!

Cartel de verán

Manifesto das Bibliotecas escolares de Galicia.

Chegamos un pouco tarde, pero non por iso queremos facer menos. Neste blog adoitamos publicar cousas que nos alegren a vida. Esta vez, a biblioteca, as profesoras que formamos o grupo da biblioteca queremos protestar, chamar a atención sobre o que consideramos un ataque ao que defendemos e polo que traballamos neste tobo. Estamos, coma os nosos compañeiros e compañeiras nesta tarefa compartida, doídas e indignadas.


Ante a previsible retirada de formadores específicos no ámbito das bibliotecas escolares no Servizo de Formación do Profesorado, no Centro Autonómico de Formación e Innovación e nos centros de formación e recursos dependentes da Dirección Xeral de Educación, Formación Profesional e Innovación Educativa, segundo o borrador da orde que convocará concurso público de méritos para cubrir postos de persoas directoras e asesoras nestes centros queremos manifestar o seguinte:

Hai proxectos que nacen marcados pola vulnerabilidade e a razón desta circunstancia non ten nada que ver coa falta de rigor ou a pouca entrega das persoas que os poñen en marcha. Máis ben ten que ver co feito de que nacen destinados a nadar contra corrente. Con todo, esa é a principal razón da súa existencia: xorden porque responden a unha necesidade non satisfeita pero compartida por un número crecente de persoas que senten que é posible compartir e facer viable o proxecto xuntos. Así naceu o movemento que cristalizou na iniciativa que todos coñecemos como PLAMBE. De xeito que dende hai algúns anos, esa iniciativa levou o mellor da creatividade e o esforzo de moitos docentes que xenerosamente regalaron o seu tempo e a súa capacidade de formar equipos e ilusionar a outros docentes en centros e centros de toda a nosa comunidade. Xuntos aprendemos a ser rigorosos e esixentes nos nosos proxectos, a crear espazos de aprendizaxe colaborativo, de cambios de estratexia, de achegamento ás novas tecnoloxías, de racionalización na xestión da información. Que ninguén se equivoque: os responsables das bibliotecas escolares non son seres evanescentes perdidos en vanas quimeras que tentan “roubar” horas a materias “importantes” para que o alumnado esmoreza entre mundos de ficción. Nada máis lonxe da realidade. Nun centro onde hai un equipo que xestiona a biblioteca de forma eficaz nótase. Os fondos adquírense con criterio, establécense acordos para xestionar a información, créanse espazos de colaboración e docencia compartida. Non é doado porque a maquinaria educativa ten unhas inercias difíciles de combater. A pesar de todo, estes docentes fórmanse e exercen a súa dura misión en horas non retribuídas, roubadas ás súas familias, ao descanso, ao lecer. Fomos coordinados con rigor e seriedade pola Asesoría de Bibliotecas Escolares pero sempre nos faltou o marco legal axeitado.

A nosa misión é dura porque queda moito por definir. Na nosa inxenuidade e boa fe esperabamos conseguir progresivamente tempos e formación para seguir mellorando na nosa función se demostrabamos que eramos rigorosos e eficaces. Os nosos méritos como colectivo son dabondo coñecidos polos nosos gobernantes e acreditados por diferentes administracións e ámbitos a nivel estatal. Os numerosos e constantes premios anuais de boas prácticas concedidos polo Ministerio de Educación y Ciencia non caeron do ceo. Durante todos estes anos a formación recibida foi fundamental para levar a cabo actuacións rigorosas e enfocadas na dirección correcta.
Sabemos das cuantiosas axudas que a Dirección Xeral de Educación, Formación Profesional e Innovación Educativa, destina a outros proxectos, dos incentivos para a elaboración de contidos dixitais por parte das empresas editoriais, entre outras iniciativas. Non sería tamén interesante fomentar a produción de materiais propios e promover desde cada centro a estandarización de procedementos que axuden a xestionar a información entre o noso alumnado sen confiar todo a eses materiais externos que proceden da industria editorial, por valiosos que poidan ser? Por que non seguir aproveitando a experiencia e valía dos equipos das bibliotecas escolares nestes cometidos?. O noso empeño sempre foi crear nos centros pequenos focos que tentan estender esas boas prácticas de innovación e excelencia. Non entendemos este novo e repentino xiro na política de formación desta Dirección Xeral. Non nos parece xusto posto que, podemos dicir honestamente que, pola nosa banda, cumprimos con fartura. Ao desmantelar as estruturas que nos sosteñen o deterioro será proporcional ao entusiasmo e o esforzo investidos: inmenso e imparable. Algúns lembramos como o noso Conselleiro lanzou un bico ao aire ao despedirse dos asistentes aos últimos encontros despois dunhas entusiastas palabras de eloxio polos éxitos logrados polas bibliotecas escolares galegas a nivel estatal. Onde quedou ese entusiamo? Que interpretación debemos facer? O noso país pode permitirse tirar pola borda todo este traballo? E nós?. En que situación quedaremos agora diante das nosas comunidades educativas se despois de tanta insistencia é a propria Consellería a que nos invisibiliza?.

O Ribeiro en Celanova

5 DE ABRIL. A CELANOVA DE CURROS E CELSO EMILIO.

O martes 5 de abril o Dpto de Lingua Galega e Literatura organizou unha ruta literaria cos alumn@s de 3º de ESO e 4º PDC. Os protagonistas literarios da mesma foron os poetas celanoveses Curros Enríquez e Celso Emilio Ferreiro. Ás dez da mañá visitamos a Fundación Curros Enríquez, onde Paula Conde nos explicaba as orixes da casa e da Fundación, ao tempo que nos ilustraba sobre a vida e obra do poeta do Rexurdimento. Alí lemos o primeiro poema escrito polo celanovés, Cántiga.

A continuación paseamos polas rúas da vila, ata a Taberna do Galo, onde lemos un fragmento do relato homónimo celsoemiliano. Continuando coa ruta, fomos ata o Mosteiro de San Rosendo, onde os estudantes leron dous poemas: A igrexa fría, de Curros, exemplo da súa voz poética anticlerical, e mais Maio, 1972, de Celso Emilio, representativo do seu lirismo de denuncia contra a guerra civil. Dentro do mosteiro, na bilioteca do IES, lemos emocionados Longa noite de pedra.

Logo da visita pola igrexa, claustros e capela de S. Miguel e tras o xantar, visitamos Vilanova dos Infantes, onde o párroco nos amosou a imaxe da Virxe do Cristal, ao tempo que nos recitaba, era unha pedra pedriña… Día, en fin, de poesía en Celanova, esa Terra de Poetas…

Felix Rodriguez de la Fuente? pero... de que me sona a min isto?

Na anterior entrada ao blogue, falaba Rita do novo proxecto de Angel de la Cruz, que ten que ver cos lobos que tanto quere o noso e con Félix Rodríguez de la Fuente. Os ratos da miña idade temos gravada nos miolos a voz e as ensinanzas do esgrevio naturalista (e máis a singular música do programa El hombre y la Tierra), pero quizais algúns de vos non, aínda que as reposicións da súa magnífica obra na televisión son frecuentes. Para iso está o blogue: para a nosa información... e para a nosa nostalxia. Espero que vos gusten tanto como me gustan a min estes vídeos: